14.07.2015  zapadł wyrok! SSO Anna Pogorzelska zużyła aż 17 kartek papieru aby obronić swego Prezesa i na koniec uzasadnienia stwierdzić, że: “…nawet stwierdzenie niezgodności orzeczenia z przepisami prawa….nie jest równoznaczne z działaniem bezprawnym Sądu.”  i dalej “…Sąd Okręgowy w orzeczeniu spornym kierował się nie tylko brzmieniem przepisów….ale w przeważającej mierze oparł się na praktyce sądów i zasadzie słuszności (?)…”. “Przeważającym w postanowieniu Sądu Okręgowego były nie uregulowania prawne i przepisy ale zasady słuszności i praktyki sądowej…“. Czy można się dziwić medialnym działaniom komorników i poniewieraniu obywateli przez sądy? Czy z tego wynika, że słuszna praktyka sądów to działanie wbrew przepisom? Ja chyba śnię! Po dłuższym namyśle – złożyłem 17.09.2015 bardzo krótką apelację

Z ostatniej chwili!

Pierwsze i – jak się okazuje – ostatnie na tym etapie sprawy – posiedzenie Sądu odbyło się 05.02.2013, sygn. akt XXV C 1370/12 – a na drugie w dniu 19.02.2013 – mimo moich pism z dnia 12.02.2013, SSO Anna Pogorzelska wyznaczyła ogłoszenie wyroku!!! Zgodnie z moimi przewidywaniami, przebieg tego posiedzenia Sądu w dniu 05.02.2013 miał jednostronny przebieg i to pod dyktando pełnomocnika Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa. Ta – wyrastająca na “V Władzę” instytucja – ma widoczne zakusy na obszar należący dotychczas do “III Władzy”, czyli władzy sądowniczej. Chcę w tym momencie podkreślić, że jest to moje prywatne zdanie oparte na osobistych doświadczeniach – jeżeli jest zbieżne ze zdaniem jakiejś grupy społecznej, to zbieżność ta jest przypadkowa. I chociaż prawidłowość mojego stanowiska potwierdził Sąd Najwyższy w swojej Uchwale III CZP 27/12 z dnia 18.07.2012 roku a Sąd Okręgowy w dniu 28.04.2009 wydał postanowienie zupełnie sprzeczne z przepisem prawa i prezentowanym w tej Uchwale stanowiskiem Sądu Najwyższego – według pełnomocnika Prokuratorii Generalnej nie nastąpiło naruszenie prawa. Sędzia może bowiem w ramach swojej niezawisłości i niezależności interpretować przepisy prawa, nawet jednoznacznie zapisane – w sposób dowolny a nawet odmienny od treści zapisu ustawowego – i to w tym postępowaniu ma obowiązywać. A okazało się, że w postępowaniu II C 548/12 też. A kto z czytelników zrozumie zapisy protokołu z rozprawy z dnia 05.02.2013 – temu konia z rzędem. Dodałem moje wnioski, załącznik do protokołu i zażalenie sporządzone 12.02.2013 a dotyczące przebiegu posiedzenia Sądu w dniu 05.02.2013.

Krótka historia wydarzeń:

Wierzyciel dostaje całą forsę jaką chciał i składa wniosek o umorzenie egzekucji. Komornik wydaje dnia 23.09.2008 postanowienie o umorzeniu ale wylicza  48.118 zł  kosztów egzekucyjnych, twierdząc, że to Ona wyegzekwowała ode mnie tę dobrowolną spłatę, której dokonałem w kasie wierzyciela. Moja skarga na tę czynność komornika zastaje (ku mojemu zdumieniu) uwzględniona przez Sąd Rejonowy w Pruszkowie postanowieniem z dnia 16.01.2009 (ani przedtem ani potem nigdy się to nie zdarzyło)! Sąd Rejonowy w Pruszkowie szczególnie starannie i drobiazgowo uzasadnił swoje postanowienie ustalając kwotę kosztów na 216 zł, którą wpłaciłem na konto komornika (pokwitowanie przy postanowieniu komornika). Komornik złożył zażalenie na postanowienie Sądu Rejonowego, którego treści nigdy mi nie doręczono a które Sąd Okręgowy uwzględnił w nader lakonicznie uzasadnionym postanowieniu z dnia 28.04.2009. W wyniku tego postanowienia do zapłaty pozostało mi nadal 47.891 zł kosztów należnych według Sądu Okręgowego komornikowi za nicnierobienie przez lata. Komornik kieruje złośliwie sprawę do Prokuratury, która z oczywistych względów odmawia wszczęcia postępowania, gdyż spłata długu uwalnia dla egzekucji na rzecz pozostałych wierzycieli dużą nieruchomość i zwalnia największą hipotekę. Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 14.12.2009 odrzuca moją skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem wydanego przez Sąd Okręgowy prawomocnego orzeczenia – ponieważ nie wykazałem prawdopodobieństwa szkody! W dniu 24.09.2012 złożyłem do Sądu Okręgowego w Warszawie pozew przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Prezesa Sądu Okręgowego w Warszawie o zapłatę – na podstawie art. 417.1 Kc oraz art. 424.1b Kpc.

Dokumenty występujące w sprawie

1/ Pozew o zapłatę 24.09.2012

2/ Odpowiedź pozwanego Skarbu Państwa 26.11.2012

3/ Moje pismo procesowe 14.12.2012

4/ Postanowienie komornika 23.09.2008

5/ Postanowienie Sądu Rejonowego w Pruszkowie 16.01.2009

6/ Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie 28.04.2009

7/ Moja skarga na czynność komornika 30.09.2008

8/ Postanowienie Sądu Najwyższego 04.12.2009

9/ Uchwala Sądu Najwyższego 18.07.2012

10/ Skarga do Ministerstwa 30.07.2010

11/ Odpowiedź Ministerstwa 13.10.2010

12/ Moje zażalenie 12.02.2013

13/ Wniosek o sprostowanie  protokołu 12.02.2013

14/ Załącznik do protokołu 12.02.2013

15/ Moje pismo do Sądu z dnia 19.08.2013

16/ Postanowienie Sądu Okręgowego 15.10.2013

17/ Moje zażalenie 28.10.2013

18/ Wyrok SO Warszawa 14.07.2015

Wydrukuj artykuł