Natknąłem się ostatnio w tygodniku „Sieci” na artykuł „Od visa do grota„, którego autorem jest Pan redaktor Arkady Saulski.

W artykule tym autor krótko acz treściwie opisał koleje losów polskich pomysłów budowy nowoczesnej broni palnej zarówno osobistej jak i przeznaczonej np. do zwalczania wozów opancerzonych i tych całkiem pancernych. Prototypy i pierwsze serie tych „wystrzałowych” nowości powstawały w fabryce broni w Radomiu.

Moja rodzina, o ktorej piszę w kilku felietonach umieszczonych na tej stronie internetowej, okazuje się ma wiele wspólnego z opisanymi w artykule red. Saulskiego wydarzeniami.

Otóż mój ojciec jeszcze przed wojną pracował w fabryce broni i naturalnym było, że w czasie wojny został przez okupanta przypisany do pracy w tym zakladzie a w związku z tym otrzymał od początku okupacji zakaz opuszcania miasta Radomia.

Moi dziadkowie prowadzili gospodarstwo rolne właśnie w okolicach wspominanej w artykule miejscowości Rożki skąd przeprowadzili się do Radomia i zamieszkali przy ul. Białej

Moja matka okupiła jazdę do Chełma Lubelskiego z tzw. „koszyczkiem” 3,5 letnim pobytem w niemieckich obozach koncentracyjnych w Birkenau i Mathausen. Gdzieś po drodze pomiędzy Radomiem a Chełmem albo nawet w samym Chełmie koszyczek ów był opróżniany przez bojowników podziemia a z jego zawartości powstawały domowej roboty ale z oryginalnych części ViSy.

Zamieszczone przeze mnie w felietonie odnośniki zaprowadzą czytelnika i do artykułu „Od visa do grota” i do moich rodzinnych felietonów.

Zapraszam do ciekawej – moim zdaniem – lektury.

Wydrukuj artykuł