…nadal zajmuje się ochroną praw człowieka przysługujących jednostce wobec wszech potężnego aparatu władzy czyniąc zadość zasadom państwa prawa, czy już tylko ochrania państwo prawników przed owymi zasadami państwa prawa?

Kiedy w sierpniu 2014 ukończyłem mój poprzedni felieton poświęcony działaniu ETPC w Strasburgu, pozostawałem w przekonaniu, że musi upłynąć trochę czasu aby i ten europejski organ nabrał znowu cech empatii dla jednostki „zmiażdżonej” przez machinę władzy państwowej. Wyraziłem nawet swoje powątpiewanie czy przy obecnych układach politycznych jest to w ogóle możliwe.

Zmiany na szczytach władzy roku 2015 dawały mi prawo sądzić, że zapowiadany powiew „dobrej zmiany” przechyli nieco relacje władza – jednostka na korzyść jednostki. Często transmitowane Msze Św., przychylny ton wypowiedzi Episkopatu wobec odnowionego Rządu, widok Pana Prezydenta podnoszącego z ziemi komunikanty oraz słyszalne „Ojcze Nasz…” z ust Pani Premier  tym bardziej utwierdzały mnie w tym przekonaniu.

Niestety, nic bardziej błędnego. Sądy ze swoimi „niezawisłymi” i „niezależnymi” od przepisów prawa sędziami nadal nic sobie nie robią z krzywdy ludzi zmuszonych – głównie faulami władzy i jej urzędników – do korzystania z orzeczeń sądowych dla uzyskania niekiedy najprostszych nawet świadczeń, których opór urzędujących władców wszelakich szczebli nie pozwala doświadczyć w prosty i bezkonfliktowy sposób.

Moje przekonanie, że taka „dobra zmiana” ma szansę zaistnieć na poziomie ETPC miało swoje uzasadnienie w ogólnie widocznej poprawie poziomu życia mieszkańców zjednoczonej Europy, międzynarodowym inwestycjom gospodarczym czy też intensywnym zabiegom Kościoła w kierunku ewangelizacji życia społecznego i międzynarodowej oraz międzykulturowej współpracy ekumenicznej i socjalnej.

Miałem nadzieję, że ETPC roku 2017 pochyli się nad moją sprawą, w której od 20 lat sądy w Polsce ignorują przepisy prawa uchwalane przez polski Parlament albo dowolnie kształtują treść istniejących przepisów tak aby dopasować ją do zaistniałej akurat potrzeby jako-takiego uzasadnienia niekorzystnego dla mnie orzeczenia.  Ponieważ wszystkie moje sprawy toczą się przeciwko Skarbowi Państwa wydawać by się mogło, że to właśnie ETPC stanie w mojej obronie i przetrzepie skórę takim „pożytecznym” sądom czyniącym ze swej misji usługę ochrony interesów skarbowych.

Dość podkreślić choćby trzy fakty:

1/ przez 20 lat strona skarbowa nie przedstawiła ani jednego dowodu księgowego na potwierdzenie swego stanowiska procesowego w żadnej z kilkunastu spraw (i to zupełnie sądom nie przeszkadzało wydawać korzystne dla Skarbu orzeczenia i nie przeszkadza – jak sie okazuje także ETPC)

2/ mimo wezwań sądowych i moich wniosków dowodowych strona skarbowa przez 20 lat nie przedstawiła żadnego rozliczenia ze mną należnych wzajemnie kwot a sądy i tak orzekły tak jak sobie tego Skarb zażyczył.

3/ Wszystkie wydane przez 20 lat przeciwko mnie orzeczenia od sądu rejonowego po Najwyższy (poza jedynym wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie sygn. akt I C 929/03 z dnia 30.05.2008) zostały wydane w wyniku bezprawnej zmiany treści art. 703 Kodeksu cywilnego. Zastosowanie treści prawidłowej tego artykułu zmusiłoby i Sąd Apelacyjny w Warszawie i Sąd Najwyższy w Warszawie do wydania korzystnego dla mnie orzeczenia.

Tak też powinno być i z orzeczeniem ETPC – ale było inaczej. Moja skarga z dnia 20.10.2016 została co prawda przyjęta do rozpoznania 07.02.2017 ale tylko po to aby zostać błyskawicznie (jak na ETPC) odrzucona jednoosobowo i bez uzasadnienia ani nawet bez prawa do zapytania o uzasadnienie!

Trybunał nawet nie wspomniał o pogwałceniu moich praw człowieka w wyniku odmowy podjęcia postępowania odszkodowawczego przez Sąd Okręgowy w Warszawie w trybie art. 424.1b Kpc. Jedyne co można wyczytać z otrzymanej decyzji ETPC z 08.06.2017 to opinia, że rozpoznający skargę nie zauważył aby wobec mnie Państwo zastosowało przemoc….

Wydrukuj artykuł